Ποιός πήρε το Τυρί μου?

Το άρθρο αυτό γράφτηκε και δημοσιεύτηκε ως επιστολή στην εφημερίδα "Ενωσίτης"

Λοιπόν, θα σας πω μια ιστορία που διάβασα, και γιατί ταιριάζει στην περίπτωση της ομάδας μας. Η σκέψη μου ξεκίνησε από μια συζήτησή μου με φίλους οπαδούς της ΑΕΚ, όπου κάποιος ρομαντικός άρχισε τα γνωστά ότι μόνο ένας μεγαλοεπιχειρηματίας-μεσσίας πρέπει να έρθει να αγοράσει την ομάδα, αφού έχει πλέον φτάσει τόσο χαμηλά, και θα αξιοποιήσει την πολύ καλή επένδυση που έχει κάνει αφού η ΑΕΚ είναι "μαγαζί γωνία", και η συζήτηση συνέχισε από τους υπόλοιπους με "ναι, σωστά" και μπλα-μπλα-μπλα Urah-ζήτω κλπ.

Ερχόμαστε λοιπόν στην ιστορία του τυριού. Παλιότερα, στην εταιρεία που δουλεύω μας έδωσαν να διαβάσουμε ένα βιβλίο που λέγεται "Who moved my cheese?" (Για περισσότερες πληροφορίες: www.whomovedmycheese.com). Βασικά, είναι μια ιστορία σχετικά με κάποια μικρά ανθρωπάκια και κάποια ποντίκια, που τρέχουν μέσα σε ένα λαβύρινθο. Βρίσκουν ένα θάλαμο γεμάτο με τυρί και κάθε μέρα πηγαίνουν στο θάλαμο και τρώνε ένα σκασμό τυρί. Μια μέρα, τα ποντίκια εξαφανίζονται αφήνοντας τα ανθρωπάκια μόνα τους. Λίγες μέρες μετά, τα ανθρωπάκια πάνε στο θάλαμο και τον βρίσκουν άδειο. Πανικός επικρατεί, και για μερικές μέρες πηγαίνουν στο θάλαμο μόνο και μόνο για να διαπιστώσουν ότι είναι άδειος. Ένα ανθρωπάκι με το όνομα Χεμ αρχίζει να θρηνεί και να ουρλιάζει ότι είναι άδικο και ότι το τυρί του ανήκει. Τελικά, ένα άλλο ανθρωπάκι, ο Χάου, καταλαβαίνει ότι το τυρί δεν θα γυρίσει ποτέ πίσω, και αποφασίζει να προχωρήσει. Μετά τις αποτυχημένες του προσπάθειες να πείσει τον Χεμ να προχωρήσει κι αυτός, ο Χάου τον αφήνει πίσω και αρχίζει να ψάχνει για νέο τυρί. Μετά από μέρες και μέρες αναζήτησης, κούρασης και απόγνωσης, ανακαλύπτει τα ποντίκια μαζί με μεγάλες ποσότητες από καινούργιο φρέσκο τυρί.

Η ιστορία αυτή έχει να κάνει με το πως αντιπετωπίζουμε τις αλλαγές, με το τυρί να είναι τα πράγματα που επιθυμούμε στη ζωή μας - έχοντας τυρί είσαι ευτυχισμένος και νιώθεις άνετα! Τι σχέση έχει αυτό με το ποδόσφαιρο και την ΑΕΚ? To ποδόσφαιρο έχει αλλάξει - πάνε πλέον οι μέρες που οι τηλεοπτικές εταιρείες έριχναν δισεκατομμύρια στα ταμεία των ομάδων. Πάνε οι μέρες -πριν ακόμη αρχίσει ο χορός των μεγάλων τηλεοπτικών συμβολαίων- που ιδιώτες-ψωνισμένοι οπαδοί (βλ. Μπάρλος) έριχναν εκατομμύρια για το καλό της ομάδας που αγαπούσαν. Η νέα τάση είναι οι φίλαθλοι να αλλάζουν την κατεύθυνση του λαβύρινθου. Το τυρί είναι κάπου αλλού, και κάποιοι φίλαθλοι έχουν ξεκινήσει την αναζήτηση για το νέο τυρί. Μερικοί είναι πιό κοντά να το βρουν, κάποιοι άλλοι όχι, και κάποιοι το έχουν ήδη βρει παίρνοντας τη διοίκηση των ομάδων που αγαπούν (Βρεττανία, Σκωτία, Ισπανία). Το ποδόσφαιρο μετακινείται και αλλάζει διαρκώς.

Δεν περιμένουμε από τον Ψωμιάδη, το Μελισσανίδη και το Γρανίτσα να αλλάξουν. Δεν μπορούμε να περιμένουμε κάποιο μεσσία να μας σώσει. Δεν μπορούμε να περιμέουμε από το κράτος να σώσει την ομάδα που αγαπάμε. Αν θέλουμε να έρθει η αλλαγή που περιμένουμε πρέπει να πάψουμε να λυπόμαστε τους εαυτούς μας. Πρέπει να ενεργοποιηθούμε και να ψάξουμε για το θάλαμο με το τυρί μας.

Πολλοί από εμάς έχουμε ήδη ξεκινήσει την αναζήτηση - πως θα πάρουμε την ευθύνη που μας αναλογεί στο να αλλάξουμε την ιδιοκτησία αυτού του ιστορικού συλλόγου και την αντιπροσώπευση του κόσμου στη διοίκηση αυτή. Γιατί δεν μπορούμε οι οπαδοί αυτής της ομάδας να κάνουμε αυτό που έκαναν οι οπαδοί δεκάδων άλλων ομάδων σε όλη την Ευρώπη? Γιατί δεν μπορούμε να είμαστε οι πρώτοι που θα το κάνουν σε αυτή τη χώρα, δείχνοντας ότι αξίζουμε να λεγόμαστε οπαδοί της μαγαλύτερης ομάδας στην Ελλάδα?

Έχουμε πολλούς Χεμ στις τάξεις μας, αλλά αξίσου έχουμε και πολλούς Χάου που έχουν καταλάβει ότι δεν μπορούμε να κάθόμαστε και να περιμένουμε το τυρί να έρθει.

Είσαι ένας Χάου που είναι έτοιμος να δεχθεί την αλλαγή?

Tα σχόλιά σας είναι πάντοτε ευπρόσδεκτα.